Nog 24 nachtjes en dan........!

Eindelijk gaat het dan toch nog gebeuren. 25 jaar geleden hadden we al de wens en het verlangen om vrijwilligerswerk te gaan doen in een ontwikkelingsland. Ook toen zijn we 3 maanden in zuid-India geweest om te proeven hoe het is om daar te werken. Door allerlei omstandigheden heeft het 25 jaar geduurd voor we weer zo'n stap kunnen en durven zetten. Toen gingen we weg met de organisatie Interserve, nu met de Overseas Missionary Fellowship (OMF).
Voor wie OMF niet kent het volgende: OMF is een zendingsorganisatie die in 1865 werd opgericht door James Hudson Taylor onder de naam China Inland Mission. Nadat Mao rond 1950 de macht overnam, werden allerlei zendelingen uit China gezet. De werkzaamheden werden voortgezet in de landen rondom China onder de naam OMF.
Ongeveer 3 jaar geleden zijn we al met hen in gesprek gegaan. Maar tja, wanneer is het nu het juiste moment om zoiets te gaan doen en hoe lang dan. Uiteindelijk leek september 2013 de beste optie. De collega's van Gert stemden toe dat hij voor 3 maanden een waarnemer zocht, Bram kreeg toestemming van school en de leerplichtambtenaar en irene slaagde voor haar Havo-examen, zodat zij ook door kon naar een tussenjaar en op kamers zal gaan. Gelukkig begrijpen onze kinderen ons verlangen en stimuleren ze ons ook om nu te gaan.
Uiteindelijk, na overleg, hebben we gekozen voor Thailand en zullen we in Bangkok in het guesthouse van OMF gaan wonen. Gert wordt daar medisch adviseur voor de mensen van OMF. Hij hoopt hen met raad en daad terzijde te staan rond medische vragen, keuringen et cetera. Dit zal vooral telefonisch of via internet gebeuren. Zijn ondersteunende rol zal zich vooral op medisch/sociaal vlak plaatsvinden, zodat de fronttroepen, de zendingswerkers, hun werk optimaal kunnen blijven doen.
Ik (Marjo) ga me vooral bezighouden met vrouwen in de zending. Deels pastoraal, deels met hand- en spandiensten. Verder zal ik (wij) in ieder geval één dag in de week het guesthouse van OMF gaan runnen en een hele week als degene die het nu runt eindelijk is op vakantie kan.
Er is ons ook gevraagd of we een marriage-course kunnen geven voor de zendelingen. Dit zijn we nu ook aan het onderzoeken, maar het lijkt ons heel erg leuk en uitdagend om dit te gaan opzetten.
Bram hoopt in ieder geval zijn schoolwerk bij te houden via internet. Hij zal elke dag enkele uren daaraan gaan besteden. Voor hem lopen er verschillende opties waaronder engelse les mee te geven voor Thai mensen en iets van sportsministry. Hij gaat over een paar weken nog één week naar school en volgende week gaat hij een zomerschool doen aan de UvA en de VU in Grieks en Latijn, zodat hij die boeken thuis kan laten.
Al met al worden het nog drukke weken met alles wat nog afgerond moet worden. Irene en Miriam moeten nog verhuisd worden, Miriam naar Enschede en Irene naar Apeldoorn. Het visum moet ook nog goedgekeurd worden en opgehaald en Gert moet nog drie weken er tegenaan op zijn werk. Verder heb ik 10.000 dingen in mijn hoofd die nog gedaan moeten worden.
Maar gelukkig hebben we 3 weken kunnen ontspannen en opladen. Twee weken in de Franse Alpen, waar we hebben genoten van Gods schepping en één week op de Reveilweek in Voorthuizen. Dit jaar was daar het thema On the Road, wat erg toepasselijk was op onze situatie. Ik ben daar erg bemoedigd door God en heb Zijn rust en vrede ontvangen. Ik wil Hem vertrouwen, dat Hij onze wegen leidt en met ons meegaat, maar ook bij onze dochters is.
Tot zover