de laatste loodjes ( wegen het zwaarst???)

Nog twee weken en dan zit het erop. Weer naar huis, naar Nederland en naar Urk, maar bovenal weer onze dochters zien. Ook zullen we weer terug moeten in het normale leventje van alledag. Bram moet weer door weer en wind hele dagen naar school, Gert weer naar het Dok en ik weer terug naar het huishouden en allerhande zaken die op me liggen te wachten.
Maar eerst nog 2 weken Thailand. Wat staat ons nog te doen hier? Deze week heeft Gert zijn laatste medische keuringen en kan hij dit gaan afronden.
Ik heb deze week nog de oppas op een paar kinderen, wiens ouders voorbereid worden op hun verlof. Bram is hard aan het werk voor zijn pianoconcert volgende week vrijdag en natuurlijk zijn huiswerk. Dit weekend hopen we naar een natuurpark te gaan met een paar Nederlanders uit Isaan. Daarna willen we nog rondtrekken ten noorden van Bangkok en enkele OMF zendelingen opzoeken.
Maar eerst nog iets over de marriage courses. Het waren 2 hele verschillende groepen. De eerste was hier in de Bangkok Home en de tweede in een ander guesthouse, nl. de Alliance Guesthome.
Bij de eerste konden we de hele cursus afmaken, bij de tweede alleen de eerste 4 onderwerpen. Iedereen was erg enthousiast en wijzelf ook. De tweede cursus eindigde een beetje raar, omdat één van de kinderen verkeerd viel op een trede en daardoor een gecompliceerde breuk opliep, waardoor hij gelijk naar het ziekenhuis moest. Of de cursus ook geschikt is voor Thai stellen, betwijfelen we. Ze hebben een totaal andere kijk op communicatie en gevoelens. Het zou opnieuw herschreven moeten worden. Het fijne van het leven in de Bangkok Home is dat je goed zicht krijgt op het leven van de zendelingen die bezig zijn met churchplanting.
Wat voor problemen ze tegenkomen en hoe ze hun leven inrichten is natuurlijk verschillend per gezin en individu. Maar het geeft ons wel veel stof tot nadenken. Bram had vorige week een goede tijd, toen er eindelijk wat jeugd van zijn leeftijd was. Samen zorgden ze voor de kinderen van de eerste marriage course.
Zondag zijn we voor het eerst na de kerk gaan zwemmen. Dat was heerlijk! We gaan altijd met een geleende auto naar de kerk en dat betekent goed opletten want je rijdt zomaar verkeerd. Snelwegen hebben meestal alleen maar U-turns, d.w.z. dat als je rechtsaf wil, je eerst linksaf moet naar een U-turn en dat kan een kilometer de verkeerde kant op zijn, dan moet je een u bocht maken en weer de kilometer terug rijden.
Dit kost veel tijd en veel kilometers.
Vanochtend nog met de songteeuw weggeweest, om koffie te drinken langs de weg in één van de vele eethuisjes met iemand van de marriage course. Dit was heel gezellig. Er zijn dan zoveel indrukken dat het moeilijk is om het over te brengen. Al die geuren, geluiden, warmte, mensen, we zullen dat echt missen.