Sàwàtdii kâ. Sàbaay dii mái ká?

Zoals jullie zien, doen we goed ons best op de thaise les. het si erg lastig om de klanken goed uit te spreken en de klemtonen goed te leggen. En dan houden we ons nog niet eens bezig met de letters die in een ander schrift geschreven worden. Bram vindt het wel erg leuk en heeft ook een ander boek gekregen, waar veel meer instaat over hoe je de letters moet schrijven en lezen. Hij gaat dit in zijn eentje doen. De titel betekent trouwens: hallo, hoe gaat het?
Wat hebben we afgelopen week allemaal gedaan? Gert werd ingewerkt door een dokter uit Singapore. Er kwamen wat mensen voor medische keuringen en er moest veel uitgezocht en op orde gebracht worden. Hij heeft hier geen secretaresse om verslagen uit te werken en in de computer te zetten.
als er een vrouw onderzocht moet worden, dan word ik gebeld om erbij te zitten. Dat is hier gebruikelijk. Gert heeft altijd zijn telefoon bij zich, 24 uur per dag bereikbaar voor medische vragen van de zendelingen voor OMF. Hij gaat zich niet vervelen, aan de andere kant kan hij ook zijn eigen tijd indelen.
Na de lunch is er een gebedsbijeenkomst en elke dag wordt ervoor een ander gebied in Thailand gebeden, waar zendelingen werken. Op vrijdag speelt Gert dan de piano en danken we God met liederen voor alles wat Hij Gedaan heeft afgelopen week. Het was goed om dat te doen en om ook een eigen inbreng te hebben.
We worden aan veel mensen voorgesteld, die hier of komen uitrusten, of vergaderen of iets anders. Dat maakt het leven hier erg onrustig en we waren haast nooit met z'n drieën. Maar afgelopen weekend zijn we voor het eerst eens samen op pad geweest. Eerst zaterdag naar het ziekenhuis, want we moesten toch nog extra vaccinaties. Dat was een heel gedoe en de dokter die ons zag boezemde niet veel vertrouwen in. Maar gelukkig dat Gert verstand van zaken heeft en uiteindelijk gingen we weg met een doos vol vaccinaties en spuiten, zodat Gert die zelf kan geven. Ze vertrouwen ook zomaar dat Gert een dokter is.
Daarna zijn we zelf met een taxi, skytrain en boot naar de Grand Palace gereisd. We reizen wat af door Bangkok, ongelofelijk wat een stad. Ik vond Amsterdam altijd een grote stad, maar geef mij nu maar Amsterdam!
Het voelde wel goed, om dit allemaal zelf te kunnen doen. Het geeft meer vrijheid en vertrouwen om er zelf op uit te gaan. Ik heb toch wel last van een cultureshock. De hitte, andere taal, grote stad, niks vertrouwds, maakt dat ik me wel een vreemde eend in de bijt voel. Je oet zoveel nieuwe dingen en ervaringen op! Erg leuk en spannend, maar ook vermoeiend. Maar om terug te komen op de Grand Palace, die was schitterend. Prachtig gemaakt, oog voor detail. Daar stond ook de tempel voor de emerald boeddha. We zijn niet naar binnen gegaan, want dan moest je je schoenen uit doen uit eerbied. Dat wilden we niet, dus maar even met de verrekijker naar binnen gekeken. Het beeld is ongeveer 40 cm hoog en er hangen een soort kleren om heen gemaakt van goud. Later hoorden we dat de koning de enige is die de kleren mag verwisselen. Want er zijn kleren voor het hete, koude en natte seizoen. Na het eten hebben we 45 minuten gevaren en 50 minuten taxi.
We zijn nu al 2 keer naar een internationale kerk geweest. Ongeveer 20 minuten met de taxi als het verkeer meezit. Het is op een groot terrein met een meer in het midden, grote flats, huizen, scholen, golfkarretjes, zwembad etc. Er wonen alleen maar buitenlanders, die voor werk in Azië moeten wonen. Bram gaat daar naar de jeugdgroep en mag over twee weken mee naar eiland in het zuiden van Thailand voor 3 dagen. Het is een eiland met één groot gebouw, waar ze verblijven met 30 jongeren. Alles wordt voor hen geregeld en hij kan daar snorkelen, inkvisvissen, surfen etc.
Het was/is wel wennen hier om een beetje je ritme te vinden. Daar hebben we alle drie wel last van. Hoe leef je ineens als een gezin in Thailand en dan ook nog als zendelingen in een missionhuis.
Gert geniet van de vogels. Zoveel verschillende. Het regent bijna elke dag hier, vooral tegen de avond en om 18.30 uur is het al donker. Soms moeten we door het water waden, als we nog weg willen 's avonds en alles rijdt tot aan de assen door het water. Je moet er niet bij stilstaan wat er allemaal in het water zit.
Zaterdag gaan we naar Isaan, een provincie in Thailand, waar veel Nederlanders werken voor OMF. We hopen daar 5 dagen te gaan kijken en iets mee te maken van hun werk.